Vakti zamanında Kurtuluş'ta ikamet ederken, Karagümrük'te oturan teyzemlerin yanına gitmek için en uygun güzergâha sahip olan belediye otobüsü 87'ye binmek zorundaydık. Bazen 87 yeni hareket etmiş oluyordu. Ve biz de o zaman Yenikapı'dan geçen herhangi bir otobüse biniyor ve Saraçhane'de yani meşhur bisikletçilerin olduğu alt geçitte iniyorduk. Sonra da yukarı çıkıp minibüse biniyor ve Karagümrük'e doğru devam ediyorduk.
O alt geçitte inip o bisikletlerin arasından yürümek, bazılarına dokunmak ve hayranlıkla bakmak benim için dünyanın en mutluluk verici olayıydı.
Mutluydum o zamanlar.
